De aanleg van de spoorlijn in 1871 was uiteraard een geweldige inbreuk op de bestaande infrastructuur. De oude Spuiweg werd nu verdeeld in 2 stukken. Het gedeelte aan de andere zijde van de spoorweg werd nu voortaan de Krispijnseweg . Daar werd rond 1900 de landelijke omgeving volgebouwd met nieuwbouwwoningen. De bewoners klaagden al snel volop voor het lange wachten voor de spoorlijn. Om de wachtende mensen terwille te zijn besloot men tot aanleg van een loopbrug. In de volksmond kreeg deze brug al heel snel de naam "de Brug der Zuchten". Zo te zien was het ook een hele klim!

Veel oudere Dordtenaren besloten toch het wachten voor de spoorlijn maar voor lief te nemen.. Hier zien we dat de lijn weer opengaat en het verkeer weer vrij naar de overkant kan gaan. Hoe druk het dan was toont deze ansichtkaart. De les hieruit voor de Gemeente Dordt was: Bouw voortaan geen woningwijk meer zonder te zorgen voor goede toegangswegen voor de bewoners.

Wat een verademing. De Krispijntunnel werd aangelegd. In 1937 werd deze feestelijk geopend door Burgemeester Bleeker. Eindelijk kon het verkeer vrijuit van Krispijn naar de stad en omgekeerd. Het fietsverkeer mocht aanvankelijk gewoon door de grote tunnelbuis . Later werd dit snel verboden omdat het autoverkeer steeds drukker werd. Rechts ligt het gebouw van De Holland nog keurig onaangetast in het zonnetje.

Afgelopen week hebben we in Dordrecht mogen genieten van winterse en schilderachtige plaatjes. Nu kijken we ongeveer ter hoogte van de huidige Johan de Wittbrug naar een fraai winters tafereel van de Spuibrug van rond 1800. Omdat fotografie toen nog niet bestond moeten we het doen met deze prachtige tekening van M.Schouman. Dordrecht werd nog omgeven door de veilige stadsmuur. Op de achtergrond staat de Grote kerk als rots in de branding, De ophaalbrug is de Spuibrug . Pal daarnaast rechts staat de Spuipoort. Even daarvoor zien we de Beulstoren. Hier woonde de beul die de doodstraf buiten de stad tot uitvoer bracht. Met uitzondering van de Grote Kerk allemaal verdwenen.

Op de tekening zagen we dat de Spuihaven ´s winters recreatief gebruikt. Veel Dordtenaren zullen hier hebben leren schaatsen. Belangrijk was dat de jeugd van Dordt vroeg leerde zwemmen. Overal was immers water in en rondom de stad te vinden. ´s Zomers werd de Spuihaven daarom gebruikt om de jeugdige bewoners van Dordt te leren zwemmen. De zwemmers werden met een hengel boven water gehouden. Of het zo een plezierig lesje was wagen we te betwijfelen. De instructeur bleef in ieder geval lekker droog met zijn hoed op aan de kant staan.

Terug naar de Spuibrug met het visitekaartje van de stad: de prachtige Spuipoort gebouwd in 1609. Al rond 1300 was op die plaats een verbinding te vinden van het oude Dordrecht met zijn achterland. Laten we eens voorstellen wat een geweldige indruk dit gebouw zou maken bij de toeristen die Dordrecht nu komen bezoeken. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. In 1870 is de poort voor afbraak verkocht voor een bedrag van 687,- euro. Het maakt ons in ieder geval bewust dat we extra zuinig moeten zijn op de vele monumenten die Dordrecht nog steeds heeft.

Waarom ons huidig stadsbestuur zo´n sterke voorkeur heeft voor de roestvrij stalen zuilen als "herinnering aan de Spuipoort" ontgaat ons nog. Dit materiaal zien we nu steeds vaker in de stad terug zoals bij het vernieuwde Station en de bushaltes. Het zal de jeugd van Dordecht in ieder geval niet lukken om in de huidige zuilen te klimmen. Zo te zien was dit vroeger wel anders. Hier zijn enkele belhamels in de paal bij de Spuibrug geklommen. Het mag natuurlijk niet maar het levert ons in ieder geval een leuk plaatje op.