Wie heeft er geen mooie herinnering aan deze plek in onze stad? Bijna iedere Dordtenaar vindt Kunstmin aan de St.Jorisweg toch één van de meest plezierige uitgaansgelegenheden? Hier zagen we voor het eerst die romantische of spannende film en die fantastische voorstelling, die we nooit meer zullen vergeten. De ansichtkaart is van begin 1900. Echt veel veranderd is er tot op heden niet aan de buitenkant van het gebouw. Onlangs werd het gebouw gesloten in verband met een ingrijpende verbouwing. Het filmhuis gaat naar de Nieuwstraat. En er zullen voorstellingen te zien zijn in het Energiehuis. Het pand werd gebouwd in 1864 maar in 1890 door architect Verheul geheel vernieuwd. Minder bekend is dat de beroemde architect Sybold van Ravesteyn - ook bekend van gebouw De Holland- het interieur in 1940 (!) in neo- barokstijl helemaal aanpaste. Door latere verbouwingen is daar helaas weer al veel van verdwenen. We zijn benieuwd in hoeverre straks na de huidige renovatie (in 2014) nog iets teruggevonden kan worden van het erfgoed van deze Nederlandse architect.

Misschien is dit wel één van de oudste foto´s van het oude Dordt. In 1816 werd weliswaar de fotografie uitgevonden maar pas rond 1860 ontwikkelde deze manier van afbeelden zich steeds beter. Hieraan hebben we nu te danken dat we nog over een reproductie van een foto uit 1865 kunnen beschikken die de St Jorispoort toont zoals deze aan de buitenzijde er toen uit zag. Onze oude stad Dordrecht beschikte ooit over 13 poorten waaronder deze landpoort. Zo kregen bezoekers van de stad vanaf het land via deze route eventueel toegang tot de stad. Via de waterpoorten zoals de Groothoofdspoort liepen van oudsher de belangrijkere toegangswegen. Aan de eenvoudige versieringen op deze poort is dit wel af te lezen.

Dat men vóór die tijd de poort ook nauwgezet kon afbeelden bewijst deze tekening van dezelfde poort maar dan getekend vanaf de stadszijde. Zelfs de lantaarnpaal te zien op de foto vinden we keurig terug op deze fraaie tekening. Echt een typisch eenvoudig Dordts poortje dat nog steeds goed zou passen in onze stad. Helaas; de gemeenteraad besloot 26 october 1864 om de poort af te breken. Het besluit werd nog even opgeschort maar in april 1866 werd het gebouw verkocht voor € 345,- en weggebroken. Gedeeltelijk werd het vervangen door een woonhuis. De fotograaf bleek dus achteraf nog net op tijd geweest te zijn voor het maken van de foto.

Hier zien we het gerechtsgebouw waar twee eeuwen lang recht werd gesproken over burgers in onze stad en wijde omgeving. Al eerder vermeldden wij de St. Jorisdoelen. Het terrein daar werd in de 15e eeuw gebruikt om met pijl en boog op doelen te leren schieten. Ook de naastgelegen Kloveniersdoelen werden hiervoor gebruikt. De naam Doelstraat als zijstraat van het Steegoversloot is hiemee wel verklaard. Gebouwen moesten er komen om de schutters onderdak te geven en gelegenheid te bieden hun bijeenkomsten te houden en hun feesten te vieren, In 1810 werd de St.Jorisdoel verkocht aan de stad. Het gebouw werd voortaan bestemd voor het houden van rechterlijke colleges. Pas na 1838 werd het in gebruik genomen als arrondissementsrechtbank en Kantongerecht Voor zijn nieuwe bestemming werd het van binnen en van buiten flink verbouwd. Onlangs is de zelfstandigheid van deze Dordtse rechtbank verloren gegaan en en werd het gebouw omgedoopt tot arrondissementsrechtbank Rotterdam (locatie Dordrecht).

Het Steegoversloot is niet alleen door haar naam maar ook vanwege haar vorm een interessante straat. Vreemd genoeg is de straat is vrij breed maar wordt steeds smaller richting Voorstraat. Dit zou er op kunnen duiden dat er voorheen een gracht of sloot door de straat heeft gelopen die later werd gedempt waardoor men deze ruimte kreeg. Ook de naam van de weg zou kunnen duiden op een kruising van een weg of steeg over een gracht, vroeger ook wel sloot genoemd. Er wordt wel verondersteld dat ter bescherming van het Augustijenenklooster rondom een gracht zou hebben gelegen. Op de bekende kaart van oud Dordrecht van Van Deventer uit 1545 is daar echter niets van terug te vinden. In de middeleeuwen stelde de straat weinig voor omdat deze vanuit de stad gewoonweg doodliep. Pas toen de St.Jorispoort werd gebouwd in 1605 kreeg de straat zijn huidige karakter en beleefde het een opleving. Welke Dordtenaar wilde immers niet in zo'n brede straat wonen? We zien hier mooie bomen op de foto. Jarenlang woedde er een strijd tussen Dordtenaren die wel of geen voorstander hiervan waren. De huidige langs draad geleide bomen zijn uiteindelijk de oplossing geworden.

Het is beter bekend waar de Lindengracht heeft gelopen. Deze naam werd later ook gebruikt voor de straat op deze foto. Het heeft nog tot 1885 geduurd voordat deze gracht werd gedempt. Tot die tijd werd deze open riool nog wel gebruikt om drinkwater te onttrekken. Een zeer ongezonde situatie. Na het dempen van het grachtje vond men het handiger ook de straatnaam maar te wijzigen. Het lag voor de hand om de straat aan te duiden als Museumstraat gezien de aanwezigheid van het Dordrechts Museum. Dit gebouw was eerder in gebruik als Stads Krankzinnig-en Beterhuis en werd door stadsarchitect Itz verbouwd tot Geneeskunstig Gesticht voor Krankzinnigen. In 1904 werd het uiteindelijk ingericht tot Dordrechts Museum.